In beeld

ILGA-rapport: Hoe moeten de gegevens worden geïnterpreteerd?

gepubliceerd 22 mei 2023

• Pride
• Internationaal
• Inclusieve organisaties
• Identiteiten en genderexpressie
• Gezinnen en ouderschap
• Gezondheid en welzijn
• Seksuele diversiteit
• Asiel & Migratie
• Antidiscriminatie

Het ILGA-rapport is bijna twee weken geleden uitgebracht. Het is vele malen geciteerd tijdens de officiële toespraken ter gelegenheid van Pride. Wij constateren een focus op ranglijsten en podia in de analyse van dit document. In veel commentaren wordt ons land voorgesteld als een koploper in de strijd voor rechten, ook al erkent iedereen dat er nog veel werk aan de winkel is. Wij nodigen uit tot meer nuance.

Deze index is een jaarlijkse beoordeling van de situatie van LGBTQIA+-rechten in Europa en het Midden-Oosten. Op basis van objectieve gegevens en feiten uit 49 landen stelt de organisatie een ranglijst op die de top en de bodem aangeeft. In een cultuur van competitie lijkt het bereiken van het podium een prestatie. Voor veel commentatoren heeft België de tweede plaats die het vorig jaar verloor, heroverd. Maar laten we niet uit het oog verliezen dat Malta, ondanks de eerste plaats, een van de weinige landen in Europa is waar abortus nog volledig illegaal is (1). Het is dus duidelijk geen document dat de landen met het meest progressieve beleid identificeert, maar een gedeeltelijke indicator, gebaseerd op een beperkt aantal criteria. Bovendien worden de feitelijke toepassing van de wetten en de realiteit op het terrein niet beoordeeld.

Er is zeker veel gedaan in België. Het schriftelijke verslag dat bij de kaart hoort, wijst er echter op dat er nog veel onopgeloste problemen zijn. Een score van 76% betekent in de eerste plaats dat de rechten van LGBTQIA+ personen niet 100% gegarandeerd zijn (wat is trouwens het ideaal van 100%?). Zo moet het cijfer gelezen worden. Zijn we zo gewend aan onzekerheid dat we hier blij mee kunnen zijn?

Inderdaad, ook al lijkt het globaal de goede kant op te gaan, er is nog niets bereikt wat betreft het einde van de bekeringstherapieën, die nochtans in vele andere landen verboden zijn. Dit punt alleen al zou België moeten diskwalificeren. Bovendien zijn de veroordeling van medische verminkingen bij intersekse kinderen (2) of de wettelijke erkenning van niet-binaire personen nog lopende projecten. Bovendien is de verkorting van de abstinentieperiode voor MSM van 12 naar 4 maanden niet voldoende en blijft deze discriminerend.

Het door ILGA genoemde cijfer is een gemiddelde op basis van een aantal criteria (gelijkheid, gezin, discriminatie, enz.), waardoor bepaalde cruciale punten in de massa “verdrinken”.

België is nog steeds het toneel van ideologische spanningen en de vooruitgang is nog niet voltooid.

RainbowHouse nodigt u daarom uit om het ILGA-rapport achteraf te lezen, waarvan de conclusies, net als die van andere organisaties (TGEU, Unia, SOS Homophobie, GLAAD, enz.), nog steeds een zeer problematische en zeker voor verbetering vatbare algemene situatie belichten.

(1) Een criterium waarmee in de ILGA-evaluatie geen rekening wordt gehouden.
(2) Het rapport geeft België een score van 0% voor de rechten van intersekse personen.