In beeld

POLITIEGEWELD OP DE PRIDE, TE VEEL IS TE VEEL

gepubliceerd 31 mei 2019

Op zaterdag 18 mei 2019, herdachten en vierden we allemaal samen de 50 jaar van de Stonewall revolte en de eisen van de rechten van alle LGBTQI+ personen. Ter herinnering op 28 juni 1969, braken rellen uit in een buurt in New York, in de Stonewall Inn. Die revolte was het werk van kwetsbare LGBTQI+ personen, kleurlingen, en sekswerkers die voortdurend het slachtoffer waren van politie en staatsgeweld. Zo kwam de eerste “Pride” ter wereld.

Ondanks dat historisch moment, zullen verschillende deelnemers hier erg slechte herinneringen aan overhouden. De VNR stoet, met militanten van verenigingen zoals Reclaim the Pride, Queers Support the Migrants en het Trans strijd collectief, werd niet alleen door de politie tegengehouden om deel te nemen aan de Pride. Ze kregen te maken met geweld en traangas. Zij waren gekomen om de gevolgen van pink-washing aan te klagen, de commerciële en politieke recuperatie van de Belgian Pride. En ook de aanwezigheid zelf van politieke partijen. Hun vrije meningsuiting was van korte duur. Ze hadden nog maar net de tijd gehad om zich in de stoet te plaatsen en hun spandoeken boven te halen, als ze door de politie omcirkeld werden en dan gewelddadig uit de stoet gedwongen. Er waren trouwens verschillende administrators van het Rainbowhouse Brussels bij.

De tweede politie cohorte op de weg van de manifestanten was ter hoogte van de N-VA truck die werd omsingeld door meer dan vijftien politieagenten, duidelijk om de veiligheid te verzekeren van hun leden.

Het is nu twee jaar achtereen dat er flagrant niet verantwoord politiegeweld is tijdens de parade van de Belgian Pride, tegen militanten met een duidelijke boodschap, pacifistisch en legitiem. Het is niet aanvaardbaar tijdens een herdenking van Stonewall, dat een revolte was van de meest kwestbare en gemarginaliseerden uit onze LGBTQI+ gemeenschap, en die nog maar eens te maken krijgen met datzelfde politiegeweld tegen diezelfde mensen. Wat hebben we de laatste 50 jaar gedaan om dat soort toestanden opnieuw te laten gebeuren? Wanneer hebben wij ervoor gekozen om een politieke partij te laten deelnemen die de waarden van onze deelnemers niet respecteert?

Het is onze plicht, die van iedereen en speciaal van de organiserende verenigingen zoals het RainbowHouse Brussels, ons duidelijk en stevig af te zetten van dat geweld. Anders laten we een deel van onze gemeenschap in de steek, en dan nog wel de meest kwetsbaren, die te maken hebben met racisme, de sekswerkers, al diegenen die trouwens heel vertrouwd zijn met politie en staatsgeweld, meer dan wie ook.

We willen er hier aan herinneren dat het RainbowHouse Brussels zich binnen de Belgian Pride duidelijk had verzet tegen de aanwezigheid bij de Pride van politieke partijen, en zeker van de N-VA (zonder dat we de noodzakelijke meerderheid haalden om daar iets aan te veranderen). Dat standpunt komt niet uit de lucht vallen maar komt er vanuit onze verenigingen en militanten die we elke dag zien. En die het geweld aanklagen dat de aanwezigheid van een partij zoals de N-VA betekent, maar ook al de partijen als geheel. Om de meeste kwetsbare, gemarginaliseerde en gediscrimineerde leden te steunen en zo’n gewelddadigheid te weigeren.

Voor ons is het hoogdringend om onze stem te laten horen en vooral die stemmen die het minst gehoord worden, het meest gemarginaliseerd zijn. En als ze zich laten horen het risico lopen om een hele namiddag omringd en gewelddadig mishandeld te worden door de politie..

Het RainbowHouse Brussels wil dus haar standpunt opnieuw benadrukken tegen de aanwezigheid van de politieke partijen tijdens de Belgian Pride, Die doen meer kwaad dan solidariteit te brengen. We willen ons heftig verzetten tegen de manier waarop alles beheerd werd en dan vooral door de politie. .